Dolfinaria
 






Het in gevangenschap houden van dolfijnen , vooral voor publieksvermaak, druist in tegen de principes van dierenwelzijn.
Dolfijnen zijn zeer gevoelige en scherpzinnige dieren. Ze behoren tot de intelligentste dieren op aarde. Ze beschikken over zelfbewustzijn; ze zijn uiterst sociaal en ze hebben hersenen die duidelijk groter en complexer zijn dan die van andere soorten van hun omvang.

Dolfijnen zijn in staat om uitgebreid te communiceren en ze gebruiken fluitgeluiden als aanduiding voor individuen. Dolfijnen herkennen zichzelf in een spiegel. Ze begrijpen ook abstracte concepten.
De dolfijnenvangst met het oog op de bevoorrading van dolfinaria trekt families uit elkaar.

Het proces om deze dieren weer te laten wennen aan een leven in de zee is niet zo eenvoudig. Een dolfijn in gevangenschap heeft dezelfde bouw en genen als een wild exemplaar, maar is eigenlijk toch een ander dier.
Het sociale leven en het jagersbestaan van dolfijnen spelen zich af in een wereld die voortdurend in beweging is. In deze wereld komen ze talloze andere soorten en situaties tegen.

Behalve de korte adempauzes aan de oppervlakte brengt een wilde dolfijn bijna zijn hele leven onder water door. In dolfinaria is dit bijna net omgekeerd. De leefruimte is beperkt en relatief leeg. Het leven is er voorspelbaar. De dolfijn hoeft er niet te jagen of naar voedsel te zoeken. Naast de trainingen en shows kennen ze weinig noodzaak om veel te bewegen.

De wereld boven het wateroppervlak is voor een dolfijn in een dolfinarium belangrijker dan het leven onder water. Het voederen, het trainen en de reacties van het publiek spelen zich boven het wateroppervlak af.
Wilde dolfijnen verblijven circa 80 % van hun leven ver onder het wateroppervlak; bij gevangen dolfijnen is dit slechts 20%.   

Het terug vrijlaten van dolfijnen in de vrije, open zee is niet evident, maar ook niet onmogelijk. De dieren moeten opnieuw gewend raken aan het eten van levende vis, nadat ze gewend waren aan het eten van dode vis van de trainer. Voordat ze worden vrijgelaten, moeten de dolfijnen opnieuw leren jagen. 
  
De spierkracht en het uithoudingsvermogen moeten ook worden hersteld, alvorens de dolfijnen opnieuw vrij te laten. Ook de in gevangenschap ontwikkelde ingebouwde “klok” moet worden teruggedraaid, want in het wild zullen de dolfijnen de ene dag minder eten dan de andere. De vaste voedertijden vallen immers weg.

Dolfijnen die gedurende lange tijd in gevangenschap werden gehouden, moeten, alvorens ze worden vrijgelaten, opnieuw zelfstandig leren nadenken. De dolfijnen moeten opnieuw uit en voor zichzelf handelen, en niet doen wat de trainers hen opdragen.

Verschillende dolfijnen die gedurende lange tijd in gevangenschap hadden geleefd, werden reeds met succes vrijgelaten. Dit toont aan dat dolfijnen, die eenmaal zijn gevangen, niet voor altijd in gevangenschap hoeven te blijven.