NATUURLEXICON
Bitterzoet
Solanum dulcamara
Bitterzoet Solanum dulcamara groeit in uiteenlopende biotopen zoals in rietkragen, tussen heggen, op vochtige puinplaatsen, in vochtige bosranden en ook in duinen. Meestal groeit de plant op een open, voedselrijke bodem met een omgewerkte bovenlaag. De soort verdwijnt als de groeiplaats niet meer wordt bewerkt. We vinden deze plant nogal vaak op stortplaatsen. Het is een stikstofindicator. Deze plant wordt tot 2 m hoog. Ze kan hoog opklimmen in andere struiken.
De blauwviolette “aardappelachtige” bloemen bloeien van juni tot september. De kroonbladeren zijn teruggeslagen en de gele meeldraden zijn tot een kegel vergroeid. De blauwig groene bladeren zijn langwerpig tot eirond en drietallig geoord. De stengels zijn bijna zwart gekleurd. De stengelvoet wordt na enige tijd houtig. Dit deel overwintert en is tegen vrieskou beschermd. Bitterzoet bezit een wortelstok. De plant is ook bestand tegen zoute zeewind.
De bessen, die giftig zijn door de aanwezigheid van solanine, een alkaloïde, zijn eerst groen; vervolgens worden ze geel en dan rood.
Vooral de onrijpe bessen zijn zeer giftig. Ook de bladeren en de stengels zijn giftig.
Inname van deze plantendelen leidt bij de mens tot braken, buikloop, huiduitslag, hallucinaties, lusteloosheid, verlammingsverschijnselen en coma.
De bessen bevatten een 50-
Deze plant is één van de waardplanten van de Doodshoofdvlinder Acherontia atropos.
Op Bitterzoet leven fytofage kevers van het geslacht Psylliodes. Deze kevers vreten gaten in de bladeren en de stengels. Uit de wonden die op deze wijze ontstaan, kunnen suikerdruppels worden afgescheiden door de plant. De randen van deze wonden alsook de druppels worden soms bezocht door foeragerende mieren en lieveheersbeestjes.
De Aardappelaardvlo Psylliodes affinis, ook Gele Bitterzoetaardvlo genoemd, is een kever die behoort tot de bladhaantjes. Deze soort kan van maart tot oktober op deze plant worden gezien.
