NATUURLEXICON

Wasbeerhond

Nyctereutes procyonoides

De Wasbeerhond Nyctereutes procyonoides  is een soort die oorspronkelijk afkomstig is uit Oost-Azië.

Dit dier is in West-Duitsland reeds in de natuur aangetroffen (2010). In de jaren 1930 werden Wasbeerhonden op grote schaal vrijgelaten in de Oekraïne, om pelsdierjagers een alternatief te bieden.

De Wasbeerhond  leeft in loofbossen en struikgewas en heeft een duidelijke voorkeur voor meren, rivieren en beken.

Het is een alleseter. Hij eet kleine knaagdieren, insecten, weekdieren, bodembroedende vogels met hun eieren en jongen, vissen, amfibieën, kadavers, bollen en wortelstokken, maïs, bessen en andere vruchten. Het voedsel wordt vooral ’s nachts gezocht. Overdag rust hij in een schuilplaats zoals een verlaten vossenburcht. ’s Winters slaapt het dier zeer lange periodes, maar houdt geen echte winterslaap.

Omstreeks mei worden 6 tot 8 jongen geboren. Door zijn grote voortplantingssnelheid, zijn uitgebreide menu en zijn grote aanpassingsvermogen, vormt de Wasbeerhond volgens velen een bedreiging voor onze inheemse diersoorten.   

Vanuit West-Duitsland hebben Wasbeerhonden Nederland al bereikt. In Nederland werd hij sinds 2001 reeds meermaals gesignaleerd. De strijd tegen de uitbreiding van deze soort zou in West-Duitsland reeds zijn opgegeven. Het dier komt in Vlaanderen nauwelijks voor (2015). Door zijn zeer verborgen en schuwe levenswijze krijgt men het dier wel moeilijk te zien.

Bestrijdingsmiddelen zoals klemmen of vallen zorgen overigens voor meer slachtoffers onder andere diersoorten, zoals onze inheemse marterachtigen. Omnivoren hebben de neiging zich vol te stoppen met voedsel dat in overdaad aanwezig is, waardoor er op het vlak van voedsel weinig concurrentie valt te vrezen voor de inheemse zoogdieren. De nieuwkomer kan wel een invloed uitoefenen op bijvoorbeeld bodembroedende weidevogels.

Doordat Wasbeerhonden ervoor bekend staan graag nattere terreinen te gaan opzoeken, kunnen amfibieën zoals de Kamsalamander Triturus cristatus hierdoor benadeeld worden. Voor diersoorten waarvoor ernstige beschermingsmaatregelen reeds veel te lang op zich hebben laten wachten, kan de extra negatieve invloed van bijvoorbeeld een exoot als de Wasbeerhond de fatale slag toebrengen.    

De Wasbeerhond is een potentiële verspreider van Hondsdolheid, de Kleine Vossenlintworm Echinococcus multilocularis en Trichinella spiralis. Hondsdolheid is momenteel (2015) verdwenen uit West-Europa. Door toedoen van nieuwkomers als de Wasbeerhond zou de Kleine Vossenlintworm zich wel wat sneller kunnen gaan verspreiden.

Deze dieren vangt men best levend af en/of brengt men best over naar het oorspronkelijke leefgebied.